ÖLÜMÜNE VUSLAT
Erken kırmışım ruhumun kalemini,
Daha ne idamlık hükümler varmış. İlk gördüğüm acıya ’ölümüm’ dedim; Ödünç hayatımın ilk adımıymış.. Korku bitti , aşk ise yeni başlıyor. Ve bu son urgandı geçti boynuma. Sehpaya vurmak için sıra bekliyor. Canım dediklerim son adımımda.. Gitsen gidilmez, kalsan tabutta, Bir mezar başını beklerse hayat, ’Vakit geldi’ dersin son hıçkırıkta; Kaldır ayağını , vuslatına at.. |
Beğenerek ve haz alarak okudum mükemmel bir şiir olmuş…
Şiirin sesi hiç susmasın...
............................................. Saygı ve selamlar..