KARDELEN GÜLÜM
Gidişin aklımı tarumar etti
Beni dağa taşa salmadan çık gel Bu uzun ayrılık canıma yetti Kurt kuş nasibini almadan çık gel Terin kurumadı hala koynumda Kolların asılı kaldı boynumda Hayalini miras koydun gönlümde Ömür takvimini yolmadan çık gel Yıllarca beraber ağladık güldük Sevdayı sırtladık sürgün sürüldük Ateşler çiğnedik öldük dirildik Ölüm vuruşunu bulmadan çık gel Tat alamaz oldum ekmekten aştan Haber bekler oldum göçebe kuştan Gel bir yürek olup doğalım baştan Dipsiz ummanlara dalmadan çık gel Aklım firar etti deliyim deli Gezdiğime bakma ölüyüm ölü Çetin bir kıştayım kardelen gülü Yaz bahara güze kalmadan çık gel Aylar yıllar bir birini kovalar Hatıranı taşır dağlar ovalar Viran oldu barındığım yuvalar Ecel bu kapıyı çalmadan çık gel Sen gittin gideli dinmiyor sızım Dünya benim olsa yine yanlızım Hiç mi hatırım yok dön iki gözüm Ömür bitti sürem dolmadan çık gel Elini göğsünün üstünde gezdir Vicdanına biraz merhamet sızdır Dönüş biletini bu güne yazdır Yarın çok geç çok geç olmadan çık gel Güleser Yorulmaz |