Leyla
Hep çatık kaşların rastladığımda
Batar kirpiklerin kalbime Leyla… Hazansız bir yaprak savrulduğunda Kor olup tutuşur yanarım Leyla… Savrulur saçların, okşar yüzünü Aklıma getirir bağbozumunu Alıç dalı sanki al, al düğümlü Mevsimin en kutlu meyvesi Leyla… Çağıl, çağıl akan billur ırmaksın Yağmurla bezenmiş gülsün, yapraksın Bilsem ki, hep akıp çağlayacaksın Suyuna akarım, yorulmam Leyla… Yağmursun kirpikten süzülen damla İnersin toprağa kanatlarınla Ebem kuşağı var yanaklarında Nakşedip gönlüme dolarsın Leyla… Güneşi yakarsın dahi istersen Çözünür buzullar içten bir gülsen Yolunda köleyim eğer istersen Ruhumu okşayan nefessin Leyla… Ankara |