geceler hüzün yüklü kervanlarıyla geçiyor
yalnızlık çöllerinde ölümüme gülüp eğleniyor
karanlık çıkmaz sokakları gösterip acımasızca
kahkahaları ile sırıtıyor tutuşmuş gönlümün derinliklerine
hayat bir kere mutluluk oyununu oynamadan
vuruyor ayrılık sancıları her zerresine bedenimin
nereye baksam hasret şarkıları söyleniyor
kanatıyor acımasız dişleriyle yaralarımı
yağmurlar bile yağıyor gözyaşlarımın üzerine
buluyor yine o haylaz şımarık yalnızlıklar
kalleş oyunlar sergiliyor her daim rüyalarım
isyanlarla hemhal oluyor elvedalarım
en güzel baharlarımı ağlatıyor yıllarca
kapatmış kapılarını inadına kederine ortak ediyor
kaçamıyor hüznüm ayrılıklardan hasretlerden
alıp götürüyor beni yağmur yüklü bulutlar
dipsiz kuyulardan çığlıklarım ses veriyor da heyhat
duymuyor ihanet yüklü kalleş hayat
tutunduğum dallar kırılırken birer birer
gözyaşlarıma veriyorum saklı gerçeklerimi
belki kurtuluş iklimlerine kavuşturur diye
akşamın alaca karanlıklarına yüklüyorum ayrılıklarımı
yinede adım hüzün diye haykırıyor ümitlerim.

sahure alacahan

saqu