HEP BÖYLE
Yazmakla bitmiyor halkın dertleri
Nerde derman olan yiğit mertleri Yok oldu fakirin garip fertleri Yoksulluk halkı ezdikçe eziyor Zübük sever beleş vurgun talanı Düşünmezler kuru ekmek çalanı Utanmadan söyler türlü yalanı Zincire çıkar dizdikçe diziyor Toplayıp kaçtılar kabı kacağı Evde bomboş kaldı ana kucağı Söndürdüler yanan bir çok ocağı Kardeş kavgası üzdükçe üzüyor Usandık uyanık tilki kurdundan Sevmeyenler gitsin ata yurdundan İnsinler halkımın artık sırtından Sırtına binip gezdikçe geziyor Halkını sevmeyen aklı selimler Cahillerden çıkmaz büyük âlimler İnsan özü değil sözü dilimler ARSİYANLI hep kızdıkça kızıyor 17.03.11 |
Şu an altın bulmuş kadar sevindim yüreğin dert görmesin
Kalemin dayimolsun selamlar