Dolu Kalem
gözlerim dolu doluydu
ağlamaya hazırdım masanın üstündeki kağıt kaleme baktım kalem de ağlamaya hazırdı içindeki kara nefreti mürekkebe döküp boşaltmak istiyordu hemen aldım elime kendi kendine yazıyordu nefretini o kadar güzel ifade ediyordu ki kendimden utandım hüznünü kağıtla paylaşırken dağıldı biraz gözyaşları ben de içimdeki kini akıtmak istiyordum ama ondan sıra gelmiyordu bir türlü bana bir kalem izin vermiyordu kendimi ifade etmeme inanılır şey değil.. seninleyken yaptığımı yaptım ben de duygularımı içime atıp öfkemde presleyip devam ettim susmaya.. |