Dostlarımızın bize gösterdiği sevgiyi abartmamız, duyduğumuz minnetten değil, takdire ve sevilmeye ne kadar layık olduğumuzu herkese göstermek içindir. LA ROCHEFAUCAULD
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
GECE'YE MUHAYYİLE
karanlığa_mehlika
5,0 / 2 kişi ·0 beğenme · 1 yorum · 1415 okunma
 GECE'YE MUHAYYİLEKaranlık iyice gerilince geceye “Kimse yok mu? Gecenin sessizliğini paylaşan; yok mu; sessizliğin ayak seslerini duyan.” Dilimin dilsiz kıyısından geceye karışan Gece dedi: “benim karanlıklar içinde duyduğun, Gelincik kadar narin; bir o kadar tez ölümüm, dokunma! Ben yalanlı bir sözüm. “ Sonra bir masal gece ile gündüz arasında ördüğüm Ardından sesiz -ıssız gecelerde düşlerini gördüğüm Zaman içinde büyüdü, kocaman bir gelincik tarlası şimdi Utancın peçesiyle örttüğüm… “Senden öncesi yoktu, soğuktu; anlamsız kocaman bir boşluktu… Sonrası intihar; rengi siyaha çalınmış kırmızı gecelerimin.” Dediğim, Kimi gecelerde Gelinciklerime yüreğimi kurban ettiğim… Hani en sevilene – en sevdiğine kurban edilirmiş ya… Yoluna, uğruna… “Gelinciklerin küçük yüreği, kapadım gözlerimi, kayıyorum zamandan; hadi tut ellerimi.” Narindi elleri, tutsam ölecektim - ölecekti… Ay’ın önünde gri bir bulut sualsizce durdu Gece sustu… Renkler, sesler silikleşti vakit bir hayli geçti. Ansızın bir yıldız kayarken ve de Ay’dan bir hayli uzak seyirdeyken… Karanlıklar içinde gördüğüm: “ beni bana ver, yeter artık çektiğim, Say ki düşmedi üç elma gökten; biri sana, biri bana, biri ise varamadığımız yollara.” Düşündü… Önce geceyi boyadı yazılmamış bir sayfa gibi beyaza; Sonra siyaha, bir daha yazılsın istemedi ve nokta. Siyah ve beyaz hep yan yana, bir birine ihtiyaç. Gece yorgun, gün usulca görünürken Bir yol ayrımı idi geldiği; bir yol ki siyah ve kasvetli, bedenine dar – bedenine ağır. Ardında masalsı düşleri –düşlediği, önünde bir taş kadar ağır parçalanmaz gerçeği. Derince bir nefes aldı gözlerinden son bir damla yaş; Gelincik kadar kırmızı… Öylece baktı boynu bükük Gelincikleri ardından… Dönmedi - Dönemedi, dönseydi biliyordu adımlayamayacağını yolunu – sonunu… Yüreğinden silik bir ses “kıyamadım size, kıydığım gibi kendime, bir gün gelir belki de; Kendinden olan sizleri alır götürür diye. Şimdi ben biliyorum ki kendimden koparamadıklarımla; Bire bin olacağım, sonsuzluğun kesiştiği yerde söz; sizlerle buluşacağım. Gün batımında Güneş’in son halkası gibi sevdiğim, şimdi seni sana veriyorum affet… Sen’in ben olduğu yerden… Müsaadenle artık ben senden gidiyorum.” Hadi son bir söz… Hadi gitmeliyim; son kez son söz… Susa(ya)rak söyledi yüreği, gecenin karanlık kulağına: “belki de yan-lız/yal-nız muhayyile… Kim bilir belki de Geceye…” MEHLİKA |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
GECE'YE MUHAYYİLE şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
Siyah ve beyaz hep yan yana, bir birine ihtiyaç. harika dizeler kalemine sağlık.
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
karanlığa_mehlika
Cevap Yaz Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 20.3.2011 00:10:34
Puan
: 10.0 / 2 kişi
Okunma Sayısı
: 1415
Yorum
: 1 yorum
Beğeni
: 0 kişi
Şiiri Beğenenler
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.