YÜZSÜZ...zavallı ben, ne acınası haldeyim bir bilsen... yüzsüzlüğüm her kovuluşumda yine kendimi kapından alıkoyamamda gizli utanmıyorumda üstelik ısrarımdan zavallı ben... zavallı yüzsüzlüğüm ... öznesi, zamiri, sıfatı, yüklemi, sen olan ömrümün son demlerindeyim tüm cümlelerim sana çıkıyor, tüm yollarım gibi... çırılçıplak bi sabaha karşı yine kapında buluyorum kendimi ... yüzsüz ve ıslak... bu kaçıncı kovuluş kaçıncı red ediliş, seceresini tutmuyorum artık... ah zavallı ben... ve zavallı yüzsüz sevdam... |
dokundu bana... sarstı... sevmek der ya üsdat rezilce korkuludur...
korktuğumu bildim...
saygı ile