ŞAİRYavan kentin,talan şairleriydi onlar, Kaplardı kent meydanını mısralı kaldırımlar Yavan yaşama renk fışkırtan tümce binalar En güzel caddesi,şair dili üzerinde çiçek açanlar Şair baş... Şair yaş... Şair koş... Koş... Koş... Koş ki.. Kapıların kırığından aksın dışarı çürümüş yavanlar Deliniyor mısranın çığlığından o duyarsız tavanlar Korkma şairim sen,bil ki gücün sonsuza kadar İçine de bakma sık sık sadece yüreğinden kan damlar Şair dil... Şair yel... Şair sel... Taş... Taş... Taş ki... Boğulsun aymazlık,kapılıp seline sürüklensin ruhsuzluk Yenilsin seline demir parmaklık ve kurtulsun tel örgüden uyanıklık Uygula sen tanrı vergilerini,göğüs aralığında büyüt sevgilerini Sen şairim..! Asla unutma aşk ateşinin yakıcı desenlerini Şair yan... Şair don... Şair san... San... San... San ki... Ruhu taşa döner insanlığın,sen olmadan.. Aşk pervane olamaz ki,sen yanmadan.. Ah..! Ah şairim sen yan..yan..san.. |
günün kupa ası şiiriniz...
beyeniyle okudum büyük haz duydum...
yüreğinize sağlık
saygı ile