Ağlayan güller ile, yandı, kül oldu yürek.
Hicranın denizinde, çekilmez oldu kürek.

Leylakların altında sarhoş olmak var iken,
Issız bir adadayım, ne gül biter, ne diken.

Karanlık bir gecede, bilmezsin ne haldeyim,
Işıksız, rutubetli, derin bir mahzendeyim.

Zararı yok, yüzünü biraz sıkça görseydim,
Izdırap kuyusunda, ümitsizce ölseydim.

Bülbülün hasretini gizliyorum her gece.
Çaresizlik içinde söyleyemem tek hece.

Hani?!. Çeşmende su yok, yüreği soğutmaya,
Ancak bazen gelirsin, şu gönlü avutmaya.

En güzel duyguları derleyip sunsam sana,
Lakin anlayamazsın, belki kızarsın bana.

İnan başka kastım yok, uzanıyorsa elim,
Kırmak değil sevmektir, seni bir tek emelim.

İntizarın rüzgarları, insanları savurur.
Lahde gireni günah ateşleri kavurur.

Niçin gün doğarken sen bulunmazsın yanımda?
Son baharın sabahı donar kalır kanımda.

Sana bunu yazarken, gece boyu kağıda,
Erken battı mehtabım, şafak söktü doğuda.

Çobanın türküsünde, ben yolunu gözledim.
Yalnızlığa garkolan, geceleri özledim.

Viran olmuş gönlümde, duydum baykuş sesini.
İstemedim alayım, sabahın nefesini.

Mısralarla ulaştım, geceleri ben sana,
Umutsuz değil gönlüm, dallarıma konsana.

İlhan Büyükyörük