KANA KANA
Ben bu hayat pınarından,
Kana kana içemedim. Çağrılmadan gidilmeyen, O diyara göçemedim. Neden var etti bu teni, Sorar oldum yeni yeni. O çağırmayınca beni. Burak olup uçamadım. Bunca gizem, bunca perde, Var mıydı geldiğim yerde? Neler gördüm bu seferde, Adam gibi seçemedim. Canım bilmişim ben Hayy’ı Cennet sanmışım dünyayı, Gördüğüm kısa rüyayı Yalan sayıp geçemedim. Ağla şimdi ahmak Halim. Ne ki akıl, ne ki ilim. Desene ben, ben değilim Kendimden de kaçamadım. Halim KÖK 15.08.2007 |
ŞİİR BİR YARIŞ ATIDIR VE SÜREN SENSİN..
SEVGİLERLE..