Kaderci DereOsman Yüksel Bey’e Kollarına ayrılmış büyük nehirlere hayranlığınla Sen yalnız kendi başına dere yatağında Hem de içinde taşıdığı suyun azlığıyla Tanıdıklarından utanarak aktın zamanda Coşmayı, akmayı becerememiş Suçu kurak mevsimde yağmurlarda arayan Ama bunu bir şekilde dillendiremeyen Cılız bir dere yatağının kurbanıydın Kader diye bir kader yok derdin Ama kaderinden habersiz yasardın Oysa önünde eğilen her susuz çoban Heybesinde kaderini taşırdı Ne gözlerini buharlı isyanlara açabildin Ne zamanla inatlaşarak akabildin Ne de bulutlardan süzülebildin Damla damla yere düşebildin Susuzken çaresizken sessizken Yazmasında bıkkınlık, yılgınlık islemeli Anadolu kadını gibisin Yorgun halinle sevdiğini beklerken |