KOYULUKTA SINIRSIZ İNANMALARIM
Kimler tükürür hayat boyu bildiklerine
Dereler ırmaklar boyunca küfürler Malta humması gibi yayılır oldu En ince bilinen gerçekler Çık ve yarım gündüzlü geceler bekle Altın ışık çoktan söndü Ve kızıl güneş yok Mavinin tonları haykırmakta solgunluğu Ansızın kantarda hayat Tanıyorlar kimi görseler Tanıyorlar ne yapalım Parmak uçlarımda dahi yürüdüğümde Bakışlarımdan tanıyorlar beni Bilmiyorum neye benzerdi aysızlık Yakamoz vurmamışsa denize Kalbimden bir yarım parça kopmamışsa o gece Neyi isterim ki Sütten kesilen bebek ağlayışları bir torba Yardımcısın, karanlığa süpürdüğünden anladım paçavra, karanfil kokulu, zakkum örülü Ve dilsiz kalır dalgaların kıyıya çakılması gibi Arada duyulur ama anlam verilmez Şimdi yüzüm peşkeş çekmiş yalnızlığa Yaktık ulan gemileri yelkenler sağlam kalsın Rüzgarsız bir denizim var koyulukta sınırsız dediler İnandım. MAİ |
hiç yelkensiz gemiler
hiç düşsüz deniz olur mu
denizi düşsüz bir fırtına