Hayatın Dökülen Yerlerine El Atmak
1.
Nasılsa şiirden kovuldum Sıyrıldım kalabalıktan Artık sevgilim ol Gövdeme tebelleş olan yalnızlık 2. Abanmak istediğim hayattı sürünerek geçmenin verdiği hüzün Kanırtıyor durgun göğsümü Ve ellerim hep ısırgan yolar gibi karşılıyor akşamı Tıfıl bir ağrıyla göveren dudaklarıma öğrettim Güzlerin içimi çatırdatarak büyüttüğü o küfürleri 3. Şehre sıkıntı yağarken dalaşmaktan bıktım Bıktım kitaplara hayran kalmaktan Gözlerime çamurlar dolduran algım Beynimi nadasından kurtar Kurtar ki anlamaktan acısın her yerim Göğsüm anlasın gecenin hinliklerini Hedef kıl beni uğraştır Boğuk sesimde kıskanılacak bir kahkaha bırak |
Gönül dostluğuyla Kutlarım…
…………………………….. Saygı ve Selamlar…