“ YİNE YOKLUĞUNDAYIM ”
Uzağımdan geçerken kesik kesik bir adım
Sokağın karşısında sen varsın sanıyorum Uyku süzen gözümde sona erdi miadım Ben ben de bir yarayım durmadan kanıyorum Gecenin esmer teni nabzıma dokunuyor Yürek imdâd içinde ruhumdan yakınıyor Yine sabâ makâmı bir ezan okunuyor Ancak kendi kendimi o zaman tanıyorum Yüzüme bakıp durur ayak altımdan zemin Devinim yaşar ruhum geleceğinden emin Suskunluğumda gizli edilecek her yemin Özlemi lokma yapıp sevdana banıyorum Yokluğunda çiy düşer gökyüzünün isine Hazan renkleri dolar gözümün iris`ine Bakışlarım kayarken gecenin gerisine Bir sazak dürtüşüyle ürküp uyanıyorum Fecr-in gelişi gibi bekliyorum gelmeni Kurşun değmişcesine karanlığı delmeni Bilsen nasıl özledim şuh sesinle gülmeni Hasretin volkan oldu içerden yanıyorum Meltem Çiloğlu München 10.03.2011 |