Buğulu Gözlerim
Ay düşünce gecenin karanlığına
Yine sen diye haykırır bu gönül Ama sen duyar mısın bilmem… Gerçi sen duyasın ya da bilesin diye değildir sevmelerim… Kendim için severim seni sadece kendim için. Ve gece karanlığını kar beyazı bir örtüye bırakırken Gönlüm fırtınalı bir kış gecesini yaşar. İçimdeki sen üşümesin diye sarınıp sarmalanmışımdır Ama nafile… Bedenim ne kadar sıcak olursa olsun yüreğim üşüyor Damarlarımdaki kan ne kadar ısıtırsa ısıtsın bedenimi Gözlerim buğulanıyor… Ama ben buğuyu sadece camda severdim Bir “hoh” dediğimde oluşan buğuya adını yazmayı severdim... Gel yanıma bir “hoh” diyeyim yüreğine adını yazayım en derinlere… Sende sev beni seni sevdiğim gibi… 10.03.11 23.20 Ankara… |