Ah Bir Yıldız Öpebilsem…!
koklanmayı bekleşen çiçekler misali
sıcak nefes hissetmemiş…ninnisiz büyümüş çocukluklar kırıldıkça kalpleri kırılmaya hazırlanmış yeniden ne bir albüm ne de bir çerçeveye konmuşlar... hep boşluğa tutunmuşlar yaprakları yitik dallar gibi…sevgisizliğin gölgesinde donmuşlar … oysa -“hiçbir çocuk annesiz doğmaz”- . ve bilirim ki, -"hiçbir cep, sokak çocuğununkinden daha yoksul olmaz”- . iyot kokulu sesleri hüzün tadında hiç kalır gök gürültüleri ahlarının yanında çentik çentik ellerine… yoksulluk bir yara gibi yuva yapmış tenlerine . yağ yerine umut sürmüş anneleri ekmeklerine dizi dizi çizilmişler leşçil kuşların gökyüzü tuvallerine … kimilerine göre “alında bir çizgidir” oysa-“ yoksulluk kitaplardan öğrenilmez” – daima onlar koşmuş kılıcın keskin yanında kamp kurmuş göz yaşları yanaklarında zamansız yaşamdan koparılmışlar... günü gelmeden koparılan takvim yaprakları gibi bohçalarında üç beş kuru umut…virane tüm tebessümleri yamuk yapmış hayat hep…dünyaya düştükleri günden beri … ah bir kırabilsem sabır taşlarını …! oysa -“sabrın namlusunda kurşun tükenmez”- belki kısık sesli gök gürültüsüyüm şu anda dolu bir mavzer gibiyken... bu viran susmaklar içimde sönmeyen bir yanardağ ah bir kusabilsem…! … örtün üstüme sımsıcak sözleri üşümüş kar taneleri sığınır avucuma firuzeli bir gül sarsa beni sevgiye sığınsam…toplu iğne başı kadar da olsa … yüreğimi çatlak bir narın kırmızısına bansam havalansa ayaz rengi güvercinler saçlarımın kıvrımından bir tırtılın tüyü olsam... besmele ağacının yeşil yapraklarına tutunsam ninni söylese gölgeler…mutlu bir meleğin kanatlarına konsam … solmasam beyaza özenen kırmızı gül misali simsiyah dünyayı katmer katmer maviye boyayıp... bir balon gibi sevgiyle doldursam ... -“ölüm oluyor hep…yaşam kavgasında kazanan”- bebek mezarlarına biberon biberon süt taşısam karanlığa doymuş bir ama gibi açlığa doymuş afrika yumak yumak bulut olup... sağnak sağnak bereket yağdırsam … bilirim…! “bahara uyanmış bir gönlün bahçesinde ölüm yeşermez” bayram sabahı bekler gibi ağaçlar yeşili bekler ... oysa -“sevgi ağaçta yetişmez”– ... ah bir yıldız öpebilsem bütün çukurları yamayabilsem gölgemle minare boyu çizmeler giyebilsem şu en büyük park masmavi gökyüzünde tek değil milyonlarca ben…hangi birini güldürsem … biliyorum! ... -gökyüzü; hayaller mezarlığıdır- yakacak bütün günahları…yakacak kötü kaderi başı göklerden kurtulup inebilse ayaz yere bir külü dağıtabilse köz…alev rüzgarı dost bilir …. oysa “hayat; uyanıkken rüya görmektir” … .. . 1986 *tahsin özmen, bez bebekler de üşür, çatım&baskı yay,ank, 2006 |