AğLaDıMYüklendi üstüme dünyanın yükü Çok ağır, altından kalkamıyorum İçim kan ağlıyor gözde var korku Ağladım göz yaşı dökemiyorum Nefsime yenildi yazık şu gönlüm Boş hefesle geçti kısacık ömrüm Mihnetim şahsıma, feleğe tavrım Çağladım su gibi akamıyorum Utanırım müşkül olan halimden Yere düşsem kimse tutmaz elimden Kaderin ipliği, bağlı belimden Düğledim kendimi açamıyorum Usandım haftadan usandım aydan Bir selam salsaydın gittiğin köyden Artık zevk alamam düğünden toydan Eğledim ben beni kaçamıyorum Karaca’yım aşık oldum güllere Bülbül oldup kondum daldan dallara Mecnun olup düştüm susuz çöllere Bağladım gurbet’e kopamıyorum. Zikrettin Karaca |