YUSUF ile ZÜLEYHA -I
Bir karanlık gece ve bir çöl
Savrulan kumlarda eriyor zaman ve insan Bir kadın geliyor beyaz topukları kumlarda Ahkafı yara yara ta uzaklardan Halhalının şıkırtısı uyutuyor geceyi Serin bir narkoz yayılıyor gecenin damarlarında Ve kapanıyor şairin gözleri Tüm kainat uykuda ………. Bir hayale bürünmüşken tüm evren Bir ses duyuluyor zindanın kapısında Açın kapıları Züleyha geliyor Akar müjganından yaşlar nalan geliyor …… Züleyha ki bir mah-pare O çıkınca kaybolur yıldızların şavkı gökten Züleyha ki bir serin rüzgar, Nil taraflarından esen ………. Ve Yusuf Yusuf mazlum, Yusuf mahkum Yusuf dört duvar içinde Mahpus her dem çöl Ve mahpus her dem gece ….. Bu gece de mahkumsun ey Züleyha! Yusuf’un mahpusluğundan öte Nil’in yakamozları dantel gibi İşliyor inceden yüreğine İnce bir tığ batıyor hafif hafif Batıp batıp çekiyor içinden bir şeyi Baktıkça Yusuf’un gözlerine …………. Kemirsin içini inceden bu sızı Bu gece de aynalar yansıtmasın yüzünü Züleyha! Yakamozları eritemesin Nil’in gecelerini Sen Yusuf’a yanarken Nazım Zengin |
Ve Yusuf
Yusuf mazlum, Yusuf mahkum
Yusuf dört duvar içinde
Mahpus her dem çöl
Ve mahpus her dem gece
yüreğinize kaleminize sağlık
Saygılarımla...