karlar altında
kar olup yağmak isterdim dağlarına,
rüzgar savursun beni saçlarına, güneş çıksa bile erimeden dururum orda, sen yeter ki mutlu ol yoğun kar altında.. çocuklar kardan adam yapsa da eriyen bu bedenimi, ben seni görmenin sevinci ile durur beklerim gelmeni, uzaktan da geçsen, eriyip karışsam da toprağa, ulaşırım kuruyan kar altındaki papatyaya... kardelen gibi karların altından çıkıpta yeryüzüne, hercai değilim bırakmam seni kimselere, cansuyun olurum girerim usulca bedenine benden başka kimseler değemez o mis kokan tenine... |