Öyle özledim ki seni,
Hasretin kor oldu bağrımı yakıyor,
Öyle yorgun ki ruhum sensiz,
Sesinde neşeyi bulmak istiyor...

Ağaçtan düşen yaprak misali,
Titriyor bedenim sen yoksan,
Hayat veren cansuyum kesilmiş gibi,
Biçare, yapayalnız, kimsesizim...

Yokluğun acıtıyor canımı,
Sensiz acizim, öksüzüm.
Karda kalmış serçe gibi sığındım sana,
Ah bu hasretin yok mu, öldürecek beni...

Hayalsiz, umutsuz yaşayabilirmi insan?
Heleki canının yarısı uzaklardayken,
Sevdanın nefesini hissederken tüm beden,
Ruhunda fırtınalar kopsada bekler...
Gözleri yollarda, mahzun bakışlarla izler pencereden,
Gelen arabalar, giden insanlar, yağan yağmuru, kar’ı,
Birgün der;
elbet birgün buluşacak ellerimiz,
Yeniden doğarcasına,
gözlerindeki ben’i seyre dalacak,
Sensizliğe inat,
yinede umudum var yarınlardan...