OKU.........
‘Oku!’ diyorsun bana anne.
Senin emrine tutkun olduğumu bilirsin. Ama okuyamıyorum anne…. Kendimi okuyamıyorum. Kurcalıyorum hafızamı… Çocukluğumdan arda kalan, Enine serilmiş yatağa yedi kardeş sıralanışımız. Ablalarımın öykülerinde seyahatlerim… Daha öncesi yok. Çok özlüyorum anne. Nazar boncuklu şapkamı, Koca cepli önlüğümü. Harçlıksız okula gitmediğim günleri. ‘Oku!’demiştin bana anne. Ama okumayı bilemiyorum. Ben senin karnına dönmek istiyorum. Sıcacık sevgin ,sıcacık suyum, Sadece sen ve ben. Okuyorum anne! Yediklerini hep ben götürürdüm hınzırca. Hiç kızmaz okşardın beni. Ben de yüzerdim keyifle. Başka işlere koyulsan , Unutma beni diye tekmelerdim . Sen yine yüksünmeden kısacık of lardın. O zamanlar biliyordum anne, Beni hep taşıyacağını. Hiç bırakmak istememiştim seni. Sen de ben de çok sancılandık. Geldim diye sevinmiştin, Ben gittim diye ağladım ; O yüzden ağladım anne… İşte o an bir güç bana nefesinden üfledi. Sonra aşık olduk birbirimize. Okuyorum anne! Ben korkmamak için memene yapıştım, Öyle sarmaladın ki …. Güvendim. Neden bana güvenmeyi öğrettin anne? Tavada ısıttığın höllüğe yatırdın beni. Toprakla tanıştırdın . Bak dedin, bu senin ikinci annen. Şimdi benim kucağımda, sonra toprak ananın. Okuyorum anne! Korkuyorum kucakla beni. Bak bu cıss ! dedin ,yakar. Sonra hep yandım anne! Neden bana yanmayı öğretmedin? Önceden karnında mesuddum, Şimdi hücremde bedbahtım anne. |
çabadan kendini unutan anne.....
güzeldi ......kutluyorum
selam ve dua ile