Ah bu hasret şiirleri

Dinlerken burkulur göğsüm, yüreğim sıkılır
Dünler dikilir karşıma hırçın
Uzun bir yolda ağlayan gölgeler
Gerçeği vurduğumuz birkaç söz ah!
Bir türlü yırtamadığım takvimdeki yarınlar
Neden hep, neden yalnız beni bekler

Ne çiçekler çiçek kokuyor baharlarda
Ne kar ellerimden soğuk
Güneş yakmıyor tenimi içimin ateşinden korkup
Bir sahnedeyim, maske gülümsüyor
Ben içinde ağlıyorum oturup oturup

Kim yazdı beni buraya seni oraya
Yolları ayıran kim
Oysa ne resimler çizmişti şu zavallı beynim
Ne rüyalar yazmıştı
Nasıl titremişti heyecandan bedenim

Ah bu hasret şiirleri, ah!
Alıp götürür uzaklara her sesi de
Bir türlü uzakları yakın etmez
Meltemler ters yöne kurmuş rotayı
Taşkınlar yere doğru
Şairler neden düşer ki aşka
Dinlemek bir zulüm, okumak başka

İlla ayrılık mı gerek şiir için be şair
Vuslatı da anlatsan
Desen ki bembeyaz bir gün
Avuçlar sımsıcak
Gözlerde ismi konmamış bir sevda yahut aşk
Bin baharın kokusu sinmiş saçlarda
Birbirine sarılmış iki yüreğin sesi haykırıyor desen
Ne olur bu defalık gerçekten gülümsesen…

Gülmeyi unutmuşsun anladık
Bizim suçumuz ne seninle yandık
Bari bir gülücük uzatıp gizleyerek gözlerini
Okuyanı gülümsetsen artık be şair
Okuyanı gülümsetebilsen…