kara dut
eğilmiş yere doğru açılmış kolları
kan gibi dut dolu yumuk avuçları bin yıldır hizmettedir bütün köye kırılmış sırıkla kan ağlar parmakları insanlık hiç böyle olmamıştı nankör yarını düşünmez yok eder sömürür meyve toprak deniz hava zarağlar insan insana vampir kanın somurur dereler çöplük olmuş çaylar lağım betona aşık solmuş dedemden bağım aşağı bakmaz olmuş şaşıdır kullar zulme yatak olmuş güvencim dağım sevdalar son bulur artık yatakta iki gün sonra da gör bak batakta üç kuruşa din namus ar söz satılır su küsmüş toprağa akar savakta |
Saygılar