korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak;
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.
O benim milletimin yıldızıdır, parlayacak;
O benimdir, o benim milletimindir ancak.
Çatma, kurban olayım, çehreni ey nazlı hilal!
Kahraman ırkıma bir gül! Ne bu şiddet, bu celal?
Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helal...
Hakkıdır, hakk’a tapan, milletimin istiklal!
Ben ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım.
Hangi çılgın bana zincir vuracakmış? Şaşarım!
Kükremiş sel gibiyim, bendimi çiğner, aşarım.
Yırtarım dağları, enginlere sığmam, taşarım.
Garbın afakını sarmışsa çelik zırhlı duvar,
Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var.
Ulusun, korkma! Nasıl böyle bir imanı boğar,
’Medeniyet!’ dediğin tek dişi kalmış canavar?
Arkadaş! Yurduma alçakları uğratma, sakın.
Siper et gövdeni, dursun bu hayasızca akın.
Doğacaktır sana va’dettigi günler hakk’ın...
Kim bilir, belki yarın, belki yarından da yakın.
Bastığın yerleri ’toprak!’ diyerek geçme, tanı:
Düşün altında binlerce kefensiz yatanı.
Sen şehit oğlusun, incitme, yazıktır, atanı:
Verme, dünyaları alsan da, bu cennet vatanı.
Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki feda?
Şuheda fışkıracak toprağı sıksan, şuheda!
Canı, cananı, bütün varımı alsın da hüda,
Etmesin tek vatanımdan beni dünyada cüda.
Ruhumun senden, ilahi, şudur ancak emeli:
Değmesin mabedimin göğsüne namahrem eli.
Bu ezanlar-ki şahadetleri dinin temeli,
Ebedi yurdumun üstünde benim inlemeli.
O zaman vecd ile bin secde eder -varsa- taşım,
Her cerihamdan, ilahi, boşanıp kanlı yaşım,
Fışkırır ruh-i mücerred gibi yerden na’şım;
O zaman yükselerek arsa değer belki başım.
Dalgalan sen de şafaklar gibi ey şanlı hilal!
Olsun artık dökülen kanlarımın hepsi helal.
Ebediyen sana yok, ırkıma yok izmihlal:
Hakkıdır, hür yaşamış, bayrağımın hürriyet;
Hakkıdır, hakk’a tapan, milletimin istiklal!

korkma dedin bekledik sönmesini en son ocağın
dalga geçtik güldürmedik yüzünü hiç alsancağın
bilmem bir gün parlar mı paslanan demir yıldızın
milletimin ülküsü peşinde dolaşmak oğlan kızın

lanetli bir göz olmuş kana doymaz çatık kaşın
kahraman değilmişsin özür diler hep ahfadın
reddi miras ettik uğruna öldüğün değerlerin
zalime boyun büktük değiştirdik yerini kabenin

alçaklarla kanki olduk aktık kolkola hırsız hainle
hayasızlık akın etti ödül verdik dinli dinsiz sefile
şühedaya sövdük kanını yıkadık bebek katiliyle
üç kuruşa sattık toprağın ne işin var orda kelle

uğruna feda olacak kulun düşürdük binbir derde
gözyaşı ve sıkıt mı çıkan kan mı eserini gör gelde
benim herşeyim canım gerisini al olsa bile bende
bi dahamı geleceğim dünyaya bana ne adam sende

adamların himeni var her güç okyanustan ötede
zalime karşı durmak aptallık birlik olurum ya bende
yuttukça yutsun dünyayı hakkı kemiğimi versinde
medeni olmanın yolu itaat arkanı batıya veripde

vatan millet emek hak hep boş laflarmış uyandık
görülmeyen haktan saptık var olan güçlere taptık
sevgi güven namusu satıp bak çil çil dolar yaptık
harem kurduk otellde bin ayrı yatakta yattık
seni düşünen bir kul kaldımı bilmemki ey hürriyet
hakedecek milletim seni biterse ancak bu zulumet