ÖYLE ONURLUYDU Kİ ZAMAN
Bir düğün günüydü..
yastık altından seçilmiş bir masal tozuydu, elinle üstünden şöyle geçtiğin, rüzgarın silmediği bir mutluluktu,hatırlamak şimdi.. dostun düşmanın ayırt edildiği sanılırdı ,hep bu günlerde... şenlik içilip şenlik yenirdi durmadan.. halay çekilirken, anlardım ki,herkes aşık,herkes yiğit..kendi savaşının kahramanı.. sualsiz sıraya alınırdı, bir bir çoktan bulutlara değen fikirler.. eller, ellerde.. omuzlar birbirine değende.. zılgıtlar,binlerce yıllık sırdır ,düğünden cenazeye ,sıvanan ciğerlere adak ağaçlarının kırmızısı solmuş,yapağı bağlamış sesleri.. şimdi bunu oyun sandın değil mi? döşüne mi vurdun birden? oluk başları yaprak biriktirmiş, çınarlar,hışır hışır.. bir rüyadır ,sağanaklar kovalayan çocuklar, oyun bahçeleri birden coşar.. dünya, evrenin çakırkeyif delikanlısı.. bir eli düğünlerde,bir eli sinlerde.. mendili al ,halay başı, davullara karışsın, yüreklerin yaşı.. ayaz vursun güneş değsin de,gitmesin yüreklerin kalabası.. |