Bozdum Ezberimi
Ezberimdesin
Hafıza kaybı gecelerde, Gün yüzüne çıkmamış Gerçeğimsin Düşünceler çelik çomak oynar Issız yüreğe inat beynimde Çekilen tüm dertler Düşünce darağacında Ve mahkum huzur Müebbet yemiş Kör kuyulara atılır Yusuf gibi Teselli kervanları Uğramaz madem Dilde her bir vurguna Bir bir küfürler dizerek Ya atın sizde üzerinizdekileri Kuyuya Ya alın beni Bu derin Bu karanlık Bu kör kuyudan Ezberimdesin Hafıza kaybı gecelerde Ve her umursamazlığım Karavana………. İşte o gece de Hafızamda Bana ezber bozduran O bin bir küfürler dizdiren Sen var ya Bir daha En derinde bile olsam En karanlığı da yaşasam Kör kuyuda değil be nankör Kör olsam Ne geceme Ne hafızama Ne ezberime Nede yüreğime Giremeyeceksin Hattab(Y.K.) |
Özellikle "Ezberimdesin hafıza kaybı gecelerde" ibaresini çok beyendim.
Sade,anlaşılır,hoş bir şiir olmuş.İmgeler de güzel...
Kalemine sağlık...