Bir insanın vicdanı ile kurduğu diyaloğun,pişmanlıkları tırmalayan keskin ifadeler.Çaresizliğin hayatı nasıl sorguladığını gördüm şiirde.
**Herkezin uyuduğu bir zamanda uyanık olmak.Öksürmenin vereceği rahatsızlığı deruhte etmektir.
**Oysa yanlızlığımı avutmamda gerekir.Vebalime ağladığım geceleri pişmanlık içinde yaşayacağım günlere tercih ediyorum.
Düşlediğim hayat,tasavvuf ehli gibi yaşamakken.Yetersizlikten yada acizlikten yapamadıklarım geçiyor aklımdan.Ben gece bitmesin istiyorum bu yüzden.Oysa hayat gündüzlere gebedir.Sabah olsada kaldığımız yerden başlasak diyenler.Ben sizinle gelmek istemiyorum.İstemiyorum ...Zira kendime ağlarken mutluyum ben.Göz yaşımın uyandırdığı güzel hislerin yüreğimi yeşerttiği en güzel zamandır gecelerim.
Uykuya direnen kirpikler.Şems'in elinde şekil aldığı gibi Mevlananın.Şekil alsın istiyorum.Ruhumun feyzi ile imanımın
Tamamen bana ait düşlerim,her mehtabı gördüğünde Hayat bulan yanımdırBir insicam içinde Rabbime ağlarken mutluyum ben
Gün doğduğunda zehirlenirim yeniden.

**Hiçte kişisel değil.
**Belki her yüreğin tınısı bu ahval.Allah yar ve yardımcımız olsun.Harika dizeler .Berbat ettiğimiz hayatın serbest çizilmiş
resmidir şiire sığdırılan. El ve yüreğinize sağlık.