Bedenim
Yokluğun beni değiştirmedi de
Hüküm sürüyor Bedenimde.. Adımlarıma sözüm geçmiyor Bu günlerde.. Nereye gitsem Kendimi bulur oldum Seninle buluştuğumuz Yerlerde.. Ne zaman konuşmak istesem Dudaklarımdan sen!.. dökülüyor İçinde adının geçmediği Cümle kuramaz oldum Ne yapsam!. Dilim dönmüyor.. Davul çalınsa duymuyorum Sadece kahkahaların çınlıyor Kulaklarımda Kapatıyorum ellerimle Sesin beynimde zonkluyor.. Gözlerime ne demeli Sadece sensin misafiri Baktığım her yerde Bana seni gösteriyor Yumuyorum gözlerimi Hayalin gözbebeğimde oturuyor.. Hani o çok sevdiğin Gül bahçesi, bebeksi tenim Susuz toprağa döndü Kurudu, ihtiyarladı şimdilerde, Tenim bedenimde Can çekişiyor.. Çok da zeki sayılmazdım Kendime yeterdi aklım, Durmuyor yerinde kaçıyor Düşüncelerim çıldırıyor Yanındayken kuş gibi Çırpınan yüreğim Kendine yük görüyor beni Gönülsüz yapıyor görevini Artık atmak istemiyor.. Bildim bileli asiydi duruşum Ama bu kadarı da fazla Ruhum isyanlarda.. Bedenimden çıkmak istiyor.. Bırakıp gittiğin günden beri Bu beden sanki devleşti Hiç bir yere sığmıyor Hiç kimse yanında İstemiyor beni Konuşuyor bedenimin dili Bekle diyor bekle Geliyorum.. Ben gidiyorum sevgili.. Toprak!... Beni çağırıyor.. 03.şubat.2011 Şerife dönmez |