Öğretmedin
Karanlıklar içinde aydınlığı görmeyi
Yokluk içinde var olmayı Ayın ışıltısında güneşi görmeyi Gözyaşlarımın içinde göz olmayı Hapis hayatında özgür kalmayı Hepsini sen öğrettin bana Sen öğrettin uğruna şiirler yazmayı Bu şehirde tek değer vereceğim şeyin sen olmasını Sen öğrettin bana Ama öğretmedin ki çekip gittiğinde sensiz kalmayı Öğretmedin gözyaşlarımın içinde sensiz kaybolmayı Belki öğrettin ama ben istemedim öğrenmeyi Zamanın senle durmasına engel olmamı . Sensizliğin içimde bir karmaşa olmasını Gecelerin bu kadar karanlık olmasını O karanlıkta aydınlanmayı senle beraberken öğrettin Ve gittin sen Yalnız kaldım Olmuyor be gülüm Gülüşün olmadan aydınlanmıyor karanlıklar Üstüme geliyor, bağırıyor engel olamıyorum sensiz Bu halde benden nasıl çıkacağımı Üstesinden nasıl geleceğimi Sensiz nasıl çalacağımı aydınlık kapısını Öğretmedin sevgilim , öğretmedin ... Fatih Onur Gürüz |