EYLÜL ŞARKISI
Bingöl dağlarında bir kuzu
Göç yollarında annesini yitirir Kayalıklardan düşer Ağaçlar yapraklarını bırakır Hüzün bir ırmak gibi kıvrılır Kadın ozanın dudağında biter Haliçte yüzün belirdiğinde Eylül diri bir tay,düşer kente Tepede güneş kaçamak Boynunda ele verir kendini Dayanılmaz öpülür Bir serçe su içmeye iner Bir kelebek ölür, gün dağılır Akşam olur yüzün asılır Denizler dalgalarını sertleştirir Kentin odalarına yayılır soğuk Işıklar açılır sobalar yakılır Gün balıkçıların ağlarından Sofraya akın eder, mavi Genç bir kız aynanın karşısında Süslenir, şarkı mırıldanır Vaquer pansiyonunda İhtiyar mutluluktan ağlar Dut dalları ağırlaşır Iğdır’da Düşer ağacının dibine |
Saygı ve selamlarımla