Kızıl Akşamda Cihan Düşer İşte Haraba
Kızıl akşamda Cihan düşer işte haraba
Nalân eden şiirim yalan oldu seraba Ufkumun gözbebeği fırladıkça yerinden Eyvah! İdi sermayem sarsıyordu derinden Emellerim kaydıkça ayağımın altından Hülyalarım mancınık kovuyordu katından Eteğini topladı kandili yok mehtabın Def ettiği andır yürüdüğüm türabın Yıkıldı yıkılacak nedametim çaresiz Nihayetin mührüdür çırıl çıplak haresiz Tükenmede nefesler çekilmededir zaman Urganı boynumuzda kaleme kırık ‘Aman! ’ Veysel Koşar |