Yeminliyim...
İnsan bir kez şart’lanmasın
Şut’lasada, şurundan tembihleri Eserli kalır bilinci, direnci Etki alanı daralmıştır Geniş meydanlar içerse’de,düşünceleri Dar köşeleri adımlar Sıtkından sıyrılamaz, kederlerinin Ölüm gibi. Pişkin sırıtır hayat Ve gözünün içine sokulur beyni Çiğ bir bakış açısından edepli Ve kutsal bildiği ne varsa Uçup gider kelebek gibi Ve kaç kez ah çekmiştir Sorgusunu bilsede Değiştiremez geçmiş, dünü İşte bir kez daha yenik düşmek Kör topal düşlerden Renklerin değişmeyen kaderi gibi Yüreğime asvaltlanır... Derken Biten her şey adına Sizsiz yaşamaya Yeminliyim... ( Öz’den atamasamda...) |