sevilmedik
bizimki hep platonik aşklardı,
aşkın ne olduğunu ne bildik ne tatdık, ama gece gündüz onla yattık onla kalktık, ne etsek yolu bozuk da olsa ona cıkardık, ne sevildik, ne yarandık; tenha köşelerde kırmızıya battık, batıp cıkıp yalnızlığa köprü attık, karanlığa aşık olup; karşılık alamadık, bizde sustuk sustuk, baş kaldırdık, kalem alıp yazmaya başladık, kelimelerle anlaşamayıp, kendimize yara açtık. yine ne ettiysek yaranamadık, sevilemedik; olur olmaz duygularla arkadaş olup, kendi kendimizi kahrettik. hep uzaktakini, hep uzaktakini sevdik, ve hiç uslanmadık..... |