UTANIYORUM….Asrın vurdumduymazlığından. Çocuğundan evvel kişinin haylazlığından, Tepeden tırnağa kuşanılan yalandan, Utanıyorum… Yaratılanın nanköründen, vefanın cılızından, Er’in kıvrağından… Kadının cambazından Utanıyorum. Utanıyorum çocuğumdan, Çocuğumun doğacak çocuğundan… Fikrin çıkmazında söz bitiyor. Sözün bittiği yerde kıpkızıl bir utanç başlıyor... Ve hala utanmayı kusur sayanlardan ziyade, Bizi ancak, utanmayı meziyet görenler anlıyor… Oysaki utancımız... Utanılacak gibi yaşamaktan değil. Utanmayı unutan bir zamanda ömrü ifa ediyor olmaktan ibaret. Ki… Kimse bunu bilmiyor. Celal Şahbaz (yorgunkalem) 26.02.2011 20:26:37 |
YİNEDE KARDEŞİME ŞUNU HATIRLATMAK İSTERİM
KÖTÜNÜN DEĞİL KÖTÜLÜĞÜN DÜŞMANI OLMAK GEREK İMAMİ ŞAFİNİN DEDİĞİ GİBİ YANİ BİRİ KIRSIZLIK YAPIYORSA UTANILAÇAK BİR ŞEY ONA DEĞİL ONU İTEN NEDENLERE DÜŞMAN OLMAK LAZIM UTANMAK LAZIM
YÜREĞİNE SAĞLIK
TEBRİKLER
DİLERİM YAŞADIĞIN DOĞDUĞUN ŞEHİR VE ADIM ATIĞIN HERYER NEŞE VE HUZUR DOLAR
SELAM SAYGI SEVGİ VE DUA İLE
A.E.O