Aradın, sordun mu ?
Dokundu mu yokluğum ?
Bana mı öyle geliyor yoksa...
Ben hep bekliyorum
Sen bilmiyorsun...

Galaksilerce uzağındayım
Gözbebeğim kadar yakınımdasın
Nefes alışların okşuyor gözlerimi
Sen bilmiyorsun...

Bir noktaya düşüyor bakışlarım
Saatlerce, sen varmış gibi bakıyorum
Farkına varmadan tebessüm doluyor heryanım
Zannediyorum ki çok seviliyorum
Sen bilmiyorsun...

Her buz tanesini, eritiyor hayallerimdeki bekleyiş
Şarkılar bir başka sesleniyor yüreğime
Biraz buruk, biraz hüzün olsada
Karanlık gecelerde ışıksızken, tükenmiyor umutlarım
Sen bilmiyorsun

Minik bir sözcükle başlıyorum seni yazmaya, herbir dize bir öncekini
Küçümsercesine dağılıyor sayfalara, şiirimi okuyor yıldızlar, susuyor ay, naz ediyor yakamoza
Sen bilmiyorsun, sen bilmiyorsun, sen bilmiyorsun, sen bilmiyorsun, sen bilmiyorsun...

24 şubat 2011/nilgünkurt