Yeter artık kardeşim yeter bu kadar hüzün
Bir hayâlin uğruna sararıp soldu yüzün
Sen yazıp duruyorsun ona ve aşka dair
Bir kerecik kapını çalmıyor işte şair
Cevap verdi mi bir kez onca hecelerine?
Gelip ortak oldu mu yalnız gecelerine?


Şunu bil ki bir kalpte zorla yer kapamazsın
Züleyha olsan onu Yusuf’un yapamazsın


Böyle diyorum diye hiç kızma bana sakın
Ama son bulsun artık hüzne yaptığın akın
Yaşanası hayatı kendine eyleme dar
O şairin kalbinde belki başka biri var
Bak bu aşkın yarası öyle kolay silinmez
O şu anda nerede, kiminledir? Bilinmez


Onun aşk defterinde evvel misin, âhir mi?
Sen Zühre olmuşsun ya bakalım o Tahir mi?


Keşke gelse yanına ve hep gönlünde kalsa
Yalnız rüyanda değil hayatında yer alsa
Dünya hâli neylersin her istenen olmuyor
Sen yürek açıyorsun o içine dolmuyor
Hissettiğin şeylere elbette saygılıyım
Sana yazık oluyor bu yüzden kaygılıyım


Aşk bazen insanlara geçilmeyen bir serhat
Ne sen Leylâ o Mecnun
Ne sen Şirin o Ferhat


Bırak artık kendini boşa eyleme heder
Senin kaderin değil böylesi fazla keder
İzin ver yüreğine güzelliklere koşsun
Kurtulsun bu zincirden şiirlerin de coşsun
Dostlar acı söylermiş bunu bilirsin sen de
Seni üzgün görünce üzülüyorum ben de


Allah korusun bu aşk insanı eyler verem
Ne sen Aslı’sın işte ne de o şair Kerem

---

Bırak be can kardeşim mutluluk seni sarsın
Ne kadar inkâr etsen hayat buysa sen varsın


Şiirimi seçkiye lâyık gören seçici kurulumuza, hüzün dolu güzel şiirleriyle bu şiire ilhâm olan ’hayatbuysa ben yokum’ kardeşime ve okuma nezâketi gösteren herkese gönül dolusu teşekkürler.

.