Yaşasın ışığı bol yalnızlık…
Hani katran karasıydı geceler
Ve asla doğmayacaktı ay Sabahına güneş Yalanmış bak Olsan a sen olmasan da Dünya düzenine uymuş Ve ben Ben bile uydum yıldız gözlüm Ki senin yıldızın söndüğü günden beri Uyuyorum geceleri Kocaman esniyor çenem Ve her defasında Biraz daha fazla çıkıyorsun içimden Kim demiş bitmez diye Öyle bir geçer zamanki Ve öyle bir unutur ki Sen unutmaya gör Unuta bak Geride ne kalıyor Ellerim aramıyor boşlukları Ve ayaklarım vazgeçti karanlık sokaklardan Şimdilerde güneşe ve sıcağa abone bu kalp Siyah katran karası yalnızlık yok Son seyrüseferini yapan tek direklide Sen gittin aşk bitti Yaşasın ışığı bol yalnızlık… |