GÖNLÜMÜN KARANLIĞIGecenin sessizliği taş duvarlara çöktü Gül dallarında sustu bülbüllerin çığlığı. Pencere camlarından sevda buğusu aktı -- Ben burada yaşarken bitmeyen sensizliği -- Nasıl sabaha çıkar gönlümün karanlığı ? İçten kapalı kapı, dışta kaldı bedenim Üzerimde bunca yük, bitmez benim kederim Kalırsa dizde derman yara doğru giderim -- Ben burada yaşarken bitmeyen sensizliği -- Nasıl sabaha çıkar gönlümün karanlığı ? Sokak sokak dolaşsam sabaha çıkmaz zaman Yaş düşer gözlerimden, yüzüme bakmaz zaman Saatler vurur ufku, kendine çekmez zaman -- Ben burada yaşarken bitmeyen sensizliği -- Nasıl sabaha çıkar gönlümün karanlığı ? Başımı koysam taşa düşlerime girseydin Bir Züleyha olsaydın, kervanlardan sorsaydın Yatsaydın dizlerime, bir kaç kere sarsaydın -- Ben burada yaşarken bitmeyen sensizliği -- Nasıl sabaha çıkar gönlümün karanlığı ? RABATLI söz geçmiyor, geceye söz geçmiyor Uzayıp gider zaman sabah erken açmıyor İstemem dünya malı gönlüm yardan geçmiyor -- Ben burada yaşarken bitmeyen sensizliği -- Nasıl sabaha çıkar gönlümün karanlığı ? 16.02.2011 Ertürk DEMİRCİ ( RABATLI ) |