NE YAKŞI

Yine kayıtmısan çıkıp sözümden,
Karşımda durmuşsun günahkar sayak.
Menim menliyimi yıkıp özümden
Sınmış kururuma olmuşsun dayak.

Dilin topuk vurur,
Gözün “sev” deyir,
Bu bakış, bu duruş ters mütenasip.
Cavapsız suallar içimi yeyir,
Sonu gözleyirem sabrımı basıp.

Ne yakşı kusura yol vermisen sen,
Ne yakşı hıssların akla güc gelib.
Içinde gizlenen bu aşk kafılden
Ruhunu, hıssını terpede bilib.

Ne yakşı bu akşam dilin lal olub,
Dönmüşsen sevginin taş heykeline.
Tercüman ne gerek... göz açar olub
Muhabbet diline, sevgi diline.

Yakşılık etmeyin özü bir savab,
Pişiman olma sen bu addımına.
Ne yakşı yerlerde getimeyib tab,
Ahır ki çevrildin göy adamına.

Meni göylere çek, meni kuş eyle,
Istersen delisov köleye dönder.
Bir odlu sevgiye meni tuş eyle,
Ya da ki kanatlı meleye dönder.

Seni kanatıma alım götürüm,
Akı ne işimiz var bizim yerde.
Ne kadar hasret var – göyde itirim,
Seni itirmeyim, sevgilim, bir de.

Yamanca daldırdın hayala meni,
Bir anda hem yerli, hem göylü olduk.
Ne yakşı getirdin bu hala meni,
Ne yakşı dünyada sevgili olduk!