Âdemin Bahçesine Islanıyor Ateşde Aşk Kınası
Doyumsuz dağların dumansız eteklerinde zelalim
denize vurmuş ışıksız ışkın ışıması yakamozum ah ki , tenimde sabun köpüğü kokusu busesi mesken mi tuttun zaman bahçesini titriyor şafağına pırıltılı zülâlimin bahçesi zaman ah bu zaman zaman ki , suçlu zaman zaman ki , zamana zaman zamana bırakılan zaman zaman ki , bize bırakılan zaman zaman ki , yelkovan arası akrep umutsuz vuslat olur mu sevgili? bütün vuslat nöbetlerini geçtim kaldım sende sen aşk fatihi olmalısın! bense viran olmuş aşk kalesinin bekçisi sefiresi hava oluyor soluyor saklıyorum havva oluyor açılıyor giz-bahçem yalnızlığın kollarına meryem oluyor susuyorum aşkın sus-uz gölgesine züleyha oluyor batırıyorum her gece yüreğime hançeri leyla oluyor geceye saklıyorum yıldızların bereketini aslı oluyor güneş batımına yazıyorum silinmezmiş aslısı diye… şirinliğim serçe olmuş yüreğime kuş busesi sesini dinletiyor âdemin bahçesine ıslanıyor ateş de aşk kınası yusuf gözlüm ; suyunu taşıyor altın bir tas içinde , ferhat ; çiğ düşmüş dağlarında yankısını arıyor efil efil kerem asili haykırışlar , ölüyor ölmüyor sevdasına yarışıyor mecnun çöllere yağmur indiriyor midyemin içine inci oluyor ıslanıyor yılan zehrini kusuyor zehri_mar oluyor gülün kanıyor abı_hayat sunuyor sen hangi bahçenin âdemisin ki ateşde aşk oluyorsun. Gülay GÖKTÜRK |