İSTANBUL
Sarmıştı dörtyanını imansız ervah-ı habise
Ne acıları var. Neler anlatır bir dile gelse
Müjde verdi Resul, fetih var dedi hadiste
Süslendi kalpler, yüklendi aşk ile yer kalmadı nefse

Nail olmak için geldi, müjdeye canlar
Toprağını suladı uğruna akan kanlar
İstemedi hiçkimse seni Fatihin kadar
Direnemez imana kılıçlar, toplar, kal’alar

Bir avuç nefer, göğsünde iman, dilde aman
Yok olacak. Farkında mı ki kahrolası düşman
İstedi Fatih Hakktan, oldu heryer umman
Yüzdü karada gemiler, 1453’ tü zaman

Sardı bedenleri san’atın kalktı gözden perdeler
Döküldü dudaklardan aşkına dair nağmeler
Vermeyiz asla! Kapanıp dize gelseler
Yorulmaz şehitlerin uğruna binkez doğup ölseler

Dinle toprağı hala gelir Tekbir sesleri
Yoktur maneviyatta yeryüzünde benzeri
Sarayları kaleleri aba-ü ecdadın eseri
Odur ki Cennet vatanı yurdumun Kevseri

Dalga dalga yayılır, kıtadan kıtaya ezanlar
Yanar Ramazanda kandilde semanda mahyalar
Gecene şair olur manisin okur def vuranlar
Seninle olsunda varsın aşsız olsun iftarlar

Cenklerinde saf tuttu Evliya ve Enbiya
Onunla erişti Veliler gerçek manaya
Sultanahmedi Eyüpsultanı her biri ayrı rüya
Gören kalplere Kabeye penceredir Ayasofya

Sahil evleri cumbalı, Kadıköyü zahmet
Kıyı boyunca tarih akar, Eminönüde bereket
Adalarda çalınır çanlar, Üsküdarda Rahmet
Ne sadık yerdir sabırla bekler Karacaahmet

Topkapı sarayında kutsal emanetler, deryada Kızkulesi
Hala giyilir Çemberlitaşta çarığı ve fesi
Küçüksuyu, Beykozu Emirgandır şairin sesi
Helal olsun uğruna yazılanların her bir hecesi

Bil kıymetini her daim tarihiyle yüzleş
Bağrındadır yetmiş iki millet birbiriyle kardeş
İstanbul İstanbul o ne güzel dosttur yoktur ona eş
Terketmezdi onu emre amade olmasaydı güneş

Ey Sultanım. Aşikardır yansımış cemalin semaya
Sen kardeşim. Anlamazsın. Onsuz dalma hülyaya
Gel gör doya doya ne gerek anlatmaya
Unutma! Göstermez kendini el açmazsan Mevlaya
Talat ERKEK