Deniz kokan şiirSen Marmara’sın ben Ege... Sularımız karışmalı bir yerde. Gözümün içerisinden geçen yaşların Yakıcı tuzunu eritmeliyim kalbinde. Eğer ömürde ki dalgalanmalar biter de Dönersem sularına, Bu kez bu kadın yosun tutmaktan korkmayacak... Bütün havai yangınlarını, Senin sadeliğine adayacak... Yakamoz zannederler bilmeyenler, Oysa yüreğindir o parlaklığı tüm ihtişamıyla Suyunun rengine veren, Olmayacak yıllar terk-i cihanda Bir unutuluşun ardında yitip giden... Sen Marmara’sın ben Ege... Rüzgarın aşka fısıltısını duymak için, Kulağını daya deniz minarelerime. Ayaza çekilmiş martıların Çığlıklarını iliştir yakama. Teninin kokusunu armağan et Gün batımına... Rengini biriktir mercanların, Gülümse güneşin içinde kırılan ışığına. Rum balıkçılar nasıl sabırla örerse ağlarını Öyle örsün isteyeceğim Tanrı’dan Kaderin ağlarıyla bizi birbirimize yazmasını... Nasıl nazlı nazlı vuruyorsan kıyılarına Öyle nazlı kalacağım yüreğinde Sen Marmara’sın ben Ege... Er ya da geç, Buluşacağız aynı mavilikte... ’Bir ömür bana seninle az sevgilim, Çok geç tanıdım seni, Bana onunda ötesi lazım...’ Elif SEZGİN |
sevgi ötesi..
tebrikler,
bu deniz tadında dizeleri yazan yüreğe..