İhlal


İnsan kendi içinde bir ve beraberken
Umudun mevkisinde yaşar ve büyür
/
İyilik eline gelmeden diline düşmeden
Yüreğinin pervazlarına inmeden daha
Hiçbir sebep bahar ya da hazan değilken
Neşe ve hüzne dair söz söylenmemişken
Müteşebbis bir tebessüm değilken gökyüzü
Gözyaşıyla yağmalanmış mağlup değilken
İnsan yeni bir güne doğmuşsa umutla
Doğmuşsa gölgesiz renklerin hevesleriyle
Ve coşmuşsa içi müteharrik seslerle
Bir de mahni tadında sevmiş sevilmişse
Görücüye çıkarmalıdır sesinde ki sevinci
Gözlerine alıp gökkuşağını öylece bakmalıdır



İnsan kendi dışında da bir ve beraberken
Umudun mecrasında akar ve çoğalır
/
Yücelen ve yükseltici bir duaya bürünüp
Hiçbir su i niyetten icazet almaksızın
Dingin uykunun dinlenmesinden uyanarak
Güneşleşen dostların inanmalarına sığınıp
En koyu bir adanmışlıkla sarılarak hayata
Baş edilmesi mümkün yeisleri bir bir haklayıp
İffetli tövbelerle ihlal ederek karanlığı
Ve mükerrer sevmelerin ışığında adımlayarak
Farkını vermelidir bahşedilen bu yeni yarına
Islah edici dünden peydahladığı bir kararla
Merhabasını söylerken en erken açan çiçeklere
Yüreğin de üleştirdiği umudu da vermelidir