KENDİME SESLENDİREMEDİKLERİM
Avaz avaz bağırsın gece
İçimde sen sebepli acılar hüzünler varken Yalın bir mutluluk için içtim bu gece Sarhoş zamanlarda zamanda yolculuk yapıyorum ancak Sana gidiyorum adımlarım belli belirsiz Yıkık bir duvar gibi hayaller ve hatıralar alçak Yıldızları sayıyorum kederimden Neler geçiyor aklımdan neler Kendime seslendiremediklerimi sen duyuyormusun..? Öyle yorgunum ki ayrılıktan İçimde taşıyorum olan , olmayanları Ömrümün sonuna kadar kalırım Senden uzak köhne darmadağın bir ömrün içinde Hatıralar şimdilik yeter Ya düşersem özlemekten Bİr el uzanırmı ki geçmişten Bende güldüm bende sevdim her insan gibi Bende vardım hüzünler ormanında Çocuk oldum bazen bazen ihtiyar bir ömür sürdüm Ve bekledim seni Her haktan mahrum ettim kendimi Bu sitem değil kırılmadım Sen ne zaman gittin ben anladım Bende yanarmışım. murat ballı 23.03.2008 |