Anılarımda Zonguldaksalıncak izlerinden belliydi ağaçlarının mutluluğu büyüdüğümüzü seyrederek hürdüler alabildiğince. gölgelerde annelerimizin şen kahkaları çınlardı yamaçlarında kızlı erkekli oynardık doyabildiğince uçurtmalar rüzgar çağırırdı maharetli elde gün boyu hanımelili bahçelerinde çay içilirdi gecelerce aşure günleri çala kaşık düğünler davul zurnayla şen kordon boyunda ayaklar çıplak ıslanırdık mesafelerce saçaklarındaki buzlarını inci kolye yapardı güneş ağlayanı güleni dinlerdi yerin kulakları sessizce komşuda pişer bizede düşer misaliydi yakınlığımız şehrin acılarında tek yürek duvar olurduk beraberce Gülden Işık 25.01.2011 |