SON AN
iki duble meşk, yanında ortaya karışık düşünmeler.
şerefe dedik ve gittik ayrı yollardan. soğuk ve sisli havada kaybolduk gözlerden. bir dudak mesafesindeydi oysa ki ruhum. tutuşan ay ışığıyla sohbetim aslında bensizliğimin kekelemesiydi gecenin köründe. ilk sokağa saptım çaresiz ayakkabılarımla el ele tutuştum çıplak sokakta ceketimin koluna girdim umarsızca ayağımı gökyüzüne göre uzattım ağacın gölgesinde ve sessizce uykuya daldım sabahın ertesinde. © Eren Elibol // SON AN |