AKLIMIN PİRİ
Elimde kalemim başlıyorum yazmaya
Aklımın piri dur demiyor aşka. Gece olur gözlerimi kapadığımda; İçime düşer bir ilenç,bir yaş... Mevlam der ki;sevgi sabırdan geçer. Her acının sonu elbet mutlu biter Duymasamda bunları hissederek yürek; Kaybetmiş gölgeme bilsen ruh gerek..! İkimiz için,hayat bitince Veren can gönül’den ben olayım Geceler nöbet nöbet sırtımda. Kalan yükü de yar ben taşırım.. Dermanım yok derdim yağmalınıyor Nezaman buse konduracak dudaklarıma. Ağır geliyor,bu yavaş merdivenler Reva mı ?bu kahredercasine beklemeler...! BUGÜN DE SON NİYAZIM ELLERİM SENİN İÇİN SEMA DA BU SEFER....!!! Adile TOĞAY 31.01.11 |
birbiriyle uyumsuz.
manasız.
ahenksiz söz öbeği.
ne gerek vardı bu kadar yazmaya.
daha az fakat daha manalı yazsaydınız keşke.
çokça şiir okumalısıınz.
şiirin ustalarını çok okumalısınız.
selamlar.