KAHROLASI ÇENEM
çenemle vurmuşum sabır taşlarına,
sebep ben olmuşum çatık kaşlarına, ah şu bende kahrolası çene varya, bu yüzden düşmüşüm ayak altlarına... tutamadım şu kahrolası çenemi, başlıyor hayatımın kara dönemi, sevdiklerimi benden tek tek kaçırdım, yaşıyor olmamın kalmadı önemi... sımsıcacık kalpleri ben buz kestirdim, yaz günlerinde kış havası estirdim, ayağına cennet serilen anamı, yazıkki kendi evladından bezdirdim... sevdim bir kadını yüzü sanki aydı, düşürdüm kalbimden yıldız gibi kaydı, dostlar yüz çevirsede gitmez ağrıma, sadece o kadın yanımda duraydı... kusurlarımla kabul eden olmadı, anladımki bir tek sevenim kalmadı, gidiyorum ben yanlızların şehrine, kahrolası çenem hiç rahat durmadı... (yazan:gökhan soruklu) |
anladımki bir tek sevenim kalmadı,
gidiyorum ben yanlızların şehrine,
kahrolası çenem hiç rahat durmadı...
ah bu çeme varya bu çene... tebrijler çok güzel şiirdi...