Ben ezgilerin yalancısıyım dostum
Ben ezgilerin yalancısıyım.
Kim derse bu ezgi benimdir
İnanmam
Çünkü ezgiler her yerde karşıma çıkar.
Kâh karlı dağların başında,
Kâh sulak ovalarda,
Kâh Anadolu’da,
Kâh Rum elerinde,
Kâh Ermenistan’da,
Kâh Azerbaycan’ da,
Kâh kuzey Irak’ da çıkar karşıma.
Bakarım duyarım
Aynı ezgi, aynı duygu, aynı his.

Ben ezgilerin yalancısıyım dostum
Onları kimseye mal etmem.
Onlar bana ne olduklarını kimin olduklarını söylerler,
Bende onların söylediklerini söylerim
Kendimden hiçbir şey katmam dostlar
Hiçbir şey katmam kendimden.
Duyarım onları karlı havalarda
Duyarım onları sıcak ovalarda duyarım.
Kimin ağzından
Kimin yurdundan,
Kimin sazından çıktığına bakmam
Dinlerim, dinlerim.
İçim bir hoş delibaşım sarhoş olur,
Kendimden geçerim.
Bakmam lisanına
Türk’ cemi, ?
Kürt’ cemi, ?
Rum’ca mı, ?
Ermeni’ cemi,?
Gürcü’ cemi?
Dinlerim.

Ben ezgilerin yalancısıyım dostum
Onlar kendilerini bu topraklara adamışlarsa,
Bu topraklardan filizlendiklerini söylüyorlarsa
Ben ne edeyim.?
Kimi zaman Leyla ile Mecnun
Kimi zaman Kerem ile Aslı,
Kimi zaman Ferhat ile Şirin,
Kimi zaman Arzu ile Kamber,
Kimi zaman Ahçik ile Mustafa,
Kimi zaman Mem ve Zîn olarak karşımıza çıkıyorlarsa
Ben ne diyebilirim?

Ben ezgilerin yalancısıyım dostum.
Bazen bir sazın mızrabından,
Bazen bir aşığın dudağından,
Bazen bir dudukun yanık sesinden,
Bazen bir garmonun hoş avazından,
Bazen bir zurnanın oynak havasından,
Bazen bir ney in ızdıraplı ağlamasından dökülürler.

Ben ezgilerin yalancısıyım dostum.
Bakarsın bir deli hoyrat
Bakarsın bir tatlı ninni
Bakarsın bir yanık ağıt
Bakarsın bir uzun hava
Bakarsın bir hoş mani, olur
Harmanda savrulan buğday gibi havaya karışıp gider
Sonra iner toprağa
Filizlenir filizlenir.

Ben ezgilerin yalancısıyım dostum
Ezgiler ne söylerse
Onu bilirim
Onu söylerim
Onu çalarım
Vallahi ve tallahi kendimden hiç bir şey katmam.
Sevgimden başka.